*
Άλλοτε θέλω να θάψω την καθηγήτρια,άλλοτε
τη μάνα, άλλοτε την αναρχική ή την ερωτική
μα πιο πολύ θέλω να θάψω όλους τους
ρόλους που υποδύομαι κατά καιρούς, να
είμαι ελεύθερη να ζω χωρίς εικόνα. Να μην
υπάρχει τίποτα που να ΠΡΕΠΕΙ να μ'
αγαπήσει, να μ' εκτιμήσει, να με σεβαστεί σ'
ένα ρόλο. Να μπορώ να θυμώσω , να γίνω
κακιά, κατίνα ,να γεράσω, να μωροφέρνω,
να γκρινιάξω, να γελάω υστερικά. Να βγω
στο δρόμο χωρίς βρακί και να μη κοιτάει
κανείς, ακόμη καλύτερα να μην υπάρχει
δρόμος και να είναι ΟΛΟΙ τριγύρω μου έτσι ,
να γίνουν όλα αληθινά όπως είναι έστω για
λίγο ,να τρομάξουμε όλοι! Να φοβηθούν τα
μοντέλα, τα είδωλα, οι ωραίοι, οι ισχυροί, να
απελευθερωθούν οι ανίκανοι, οι χαζοί, οι
χοντροί, οι άσχημοι, οι τρελοί. Να ξεχυθούν
στη ζωή όλοι χωρίς "αξία" ,χωρίς στάτους ,
να μεθύσουν για μια μέρα και μετά ας
ξαναζήσουν όπως επιθυμεί ο καθένας....
*
Από το ημερολόγιο της καλής μου Μάιος 2004
4 σχόλια:
Φαντάσου!!
Μιά μέρα...ας είναι και μια μέρα μόνο,όλοι οι άνθρωποι ίσοι...όπως είναι από την φύση τους.Χωρίς τους αυθαίρετους κανονισμούς που λέγονται νόμοι.
αν ζήσουμε έστω για μια μέρα πραγματική οικουμενική ελευθερία τίποτα πια δε θα 'ναι το ίδιο..
Προς το παρόν τα "τίποτα" μας πάνε όπως επιθυμούν.
Καλή η καλή σου :)
(και όχι μόνο)
Δεν είναι τα "τίποτα" που μας πάνε όπως επιθυμούν αλλα οι τιποτένιοι
ΥΓ ακριβώς όπως τo 'πες : καλή και όχι μόνο...
Δημοσίευση σχολίου